Conjugação do verbo português 'afrontar'
Particípios
| passado | gerúndio |
|---|
| afrontado | afrontando |
Indicativo
pretérito perfeito| eu afrontei | nós afrontámos |
| tu afrontaste | vós afrontastes |
| ele afrontou | eles afrontaram |
pretérito imperfeito| eu afrontava | nós afrontávamos |
| tu afrontavas | vós afrontáveis |
| ele afrontava | eles afrontavam |
mais-que-perfeito| eu afrontara | nós afrontáramos |
| tu afrontaras | vós afrontáreis |
| ele afrontara | eles afrontaram |
Indicativo
presente| eu afronto | nós afrontamos |
| tu afrontas | vós afrontais |
| ele afronta | eles afrontam |
futuro| eu afrontarei | nós afrontaremos |
| tu afrontarás | vós afrontareis |
| ele afrontará | eles afrontarão |
imperativo
afirmativo| | afrontemos nós |
| afronta tu | afrontai vós |
| afronte ele | afrontem eles |
negativo| | não afrontemos nós |
| não afrontes tu | não afronteis vós |
| não afronte ele | não afrontem eles |
condicional| eu afrontaria | nós afrontaríamos |
| tu afrontarias | vós afrontaríeis |
| ele afrontaria | eles afrontariam |
infinitivo pessoal| para afrontar eu | para afrontarmos nós |
| para afrontares tu | para afrontardes vós |
| para afrontar ele | para afrontarem eles |
Subjuntivo
pretérito imperfeito| se eu afrontasse | se nós afrontássemos |
| se tu afrontasses | se vós afrontásseis |
| se ele afrontasse | se eles afrontassem |
presente| que eu afronte | que nós afrontemos |
| que tu afrontes | que vós afronteis |
| que ele afronte | que eles afrontem |
futuro| quando eu afrontar | quando nós afrontarmos |
| quando tu afrontares | quando vós afrontardes |
| quando ele afrontar | quando eles afrontarem |

*Os verbos são mostrados como:
- INFINITIVO + SUFFIX: Por exemplo, o verbo dar tem uma conjugação de dar+ei que é mostrada como darei.
- BASE + SUFFIX REPLACEMENT: Por exemplo, o verbo volver tem uma conjugação de volv+eu que é mostrada como volveu.
- IRREGULAR: Por exemplo, o verbo pedir tem uma conjugação de peço que é mostrada como peço.